Op nu.nl viel mij een tekst in het volgende artikel op: "Internetadressen binnen enkele weken op".
De tekst luidt: "In IPv4 zijn ‘maar’ ongeveer 4 miljard IP-adressen beschikbaar omdat er gebruik gemaakt wordt van 32-bit adressen. Dit betekent dat er geen nieuwe apparaten met een internetverbinding bij kunnen komen. Het IPv6-protocol maakt gebruik van 128-bit webadressen. Het protocol heeft hierdoor een veel groter, bijna oneindig, adresbereik.".
Het woord "oneindig" roept bij mij jeugdherinneringen op.
Dachten we vroeger niet dat het geheugen van een Commodore 64 zo groot was dat je het niet vol zou kunnen programmeren? Zei Bill Gates ook niet dat "640K ought to be enough for anybody" (1981, http://en.wikiquote.org/wiki/Talk:Bill_Gates)? Dacht je vroeger ook dat je nieuwe harddisk zo groot was dat ie nooit vol zou raken? En herinner je je de teleurstelling als dat binnen een half jaar toch het geval bleek te zijn? En de mailbox? Ook altijd vol? Terwijl je in 500Mb toch een behoorlijke hoeveelheid communicatie kunt opslaan.
Vandaar ook mijn pessimistische gedachten toen ik bovenstaand artikel las. Natuurlijk zitten we nu even ruim in ons vel, maar het gebruik van IP-adressen (net zoals harddisk ruimte), zal sterk toenemen als de grenzen verlegd worden.
Heel, heel vroeger, ruim voor de computer / internettijd, in de kleutertijd, kon je dit al met een eenvoudig experiment aantonen. Men neme een glas ranja (voor de jongeren onder ons: da's Fanta zonder prik oftewel "No Bubbles") en zet er twee rietjes in. Plaats dit glas strategisch tussen twee koters in en laat ze tegelijk drinken. Je zult zien dat ze elkaar in drinksnelheid proberen af te troeven. Later zie je hetzelfde gedrag terug bij politici, maar dan verhuld achter mooie woorden.
Wat voor ranja geldt, geldt ook voor bits en bytes, voor bandbreedte en voor IP-adressen. Nu wel zo ongeveer iedere pc en ieder mobieltje aan het net hebben gehangen is het tijd voor de wat minder voordehand liggende zaken: koelkasten (baasje, de melk is op!), de koters en incontinente bejaarden. Ja echt, onlangs hoorde ik een interview met de bedenker van de "via internet plas meldende luier voor bejaarden". Wie had dat ooit gedacht: opa en oma alsnog aan het internet. En dan nog met een eigen IP-adres? Met de mondiale vergrijzing in het vooruitschiet hebben we die extra adressen inderdaad hard nodig!
Waar zal dit eindigen? Zal in ieder artikel uiteindelijk worden voorzien van een eigen IP-adres? Kunnen we over 10 jaar zelfs MSNnen met de wandelende tak van het buurmeisje?
Alle gekheid op een stokje; dit moet stoppen! Wanneer alles en iedereen een IP-adres krijgt is het gedaan met de privacy. Dan is het niet voldoende dat ik mijn mobieltje uitzet om niet gestoord te worden, maar moet ik de IP-adressen van mijn kleding, accessoires en andere persoonlijke artikelen ook nog blokkeren om te voorkomen dat ze aan information overload bezwijken.
Ik pleit daarom voor vermindering van het aantal IP-adressen. Alleen als iemand echt lastig gevallen wil worden, en als er echt noodzaak is om iemand of iets lastig te vallen, dan alleen, echt alleen dan een IP-adres aan diegene toekennen.
Je zult zien, we krijgen het dan heerlijk rustig, worden niet constant lastig gevallen door een continue diahrree van gekwetter, kunnen ons eindelijk concentreren op hetgeen we doen en misschien leren we wel weer ouderwetsch communiceren, praten, je weet wel: chatten zonder emoticons, maar met echt nonverbaal gedrag erbij.
't Zal wel even wennen zijn.
soms huil ik mijzelf in slaap
BeantwoordenVerwijderen